MIAMI HERALD Photo collection 'Shades of Love' by Dimitris Yeros features male models, intro by Edward Albee

Greek painter and photographer Dimitris Yeros has published an oversize photo collection inspired by the poems of C.P. Cavafy. The 170-page book features dozens of male models, many nude, including Miami Beach author David Leddick. Insight Editions, $75.

Here's the news release and a few featured photos:

From renowned painter and photographer Dimitris Yeros comes a collection of photographs inspired by the classic poems of one of the greatest writers of the 20th century: Constantine P. Cavafy.

Yeros has produced nearly seventy photographic illustrations using a mixture of models and fellow members of the artistic community such as Gabriel Garcia Marquez, Gore Vidal, Carlos Fuentes, Jean Baudrillard, Duane Michals, Clive Barker, Chuck Close, and Jeff Koons as his subjects.

In the book there are, also, several nude images of handsome, young men.

The book, which was recently released in the US bookstores by “Insight Editions”, California, was introduced by John Wood while the foreword was written by Edward Albee.

You can get a “taste” of the book in this link:http://www.yeros.com/shades.html

In addition, a selection of these images was exhibited last December in Athens by the renowned Michael Cacoyannis foundation.

You can see some aspect of the show here:www.youtube.com/dyerostudio

These striking images bring out every nuance of Cavafy's writing with romance, intrigue, humor, despair, and eroticism each playing a part.

In addition to its visual richness, the book presents new English poetic translations of Cavafy by David Connolly which are faithful to the original Greek works while bringing them to life for a new group of readers.

Recognized as an artist who is always pushing boundaries and thinking of new, innovative ways to transform his photography, Dimitris Yeros saw now as the perfect time to match his photographs to some great poetry—namely, to a specially commissioned translation of some of C P Cavafy’s most powerful poems. Yeros combines the words of Greece’s best known poet with photographs—bringing the two art forms together on the page in a way rarely seen before.

In Shades of Love, Yeros’s aim was to bring out the nuances of Cavafy’s poetry by creating images that replicated his words. To put it modestly, Yeros succeeds in fusing his photography with Cavafy’s poetry, but, as his fans will recognize, he pushes even further. This visionary artist takes these two art forms, blending them in a way that the reader will see what Yeros saw: that they were always meant to be together.

Step into this brave world where poetry and photograph are fused in a boundless, complex collaboration that sets out to explore and blur the lines between light and dark, youth and age, seen and unseen.

Certainly no contemporary photographer is more "poetic" in the larger contexts of the term than Dimitris Yeros is, but he is also poetic in the smallest and most technical contexts, as well.  In these photographs he does not focus on the complete poem, Cavafy's full narrative of the event, but on its most shimmering moment.  These photographs then are synecdoches, classic poetic and rhetorical figures in which a part is used to suggest the whole.  Poets utilize this device constantly, along with metonymy, in which a thing is replaced by something else that suggests it in richer or more complex ways.  Yeros's genius is to bring to photography, which is a fresh, young, not even two-centuries-old art, the techniques of the most ancient of arts.  And in so doing Yeros has created one of the most lyrical evocations of masculinity within the photographic arts.

John Wood, from the Introduction

Read more here: http://miamiherald.typepad.com/gaysouthflorida/2012/04/photo-collection-shades-of-love-by-dimitris-yeros-features-male-models-intro-by-edward-albee.html#storylink=cpy

Mexico, 10 de diciembre de 2015

El premio Nobel colombiano Gabriel García Márquez (1927-2014) en su estudio y caminando por la calle con paraguas, captado por Dimitris Yeros, fotógrafo griego y amigo suyo. La muestra se puede visitar en la galería ubicada en Taine 212, PolancoFoto María Meléndrez Parada

La escritora y periodista Elena Poniatowska al lado de Dimitris Yeros durante la inauguración de la muestra del fotógrafo griego en la Galería Pablo Goebel Fine Arts; a la derecha, YerosFoto María Meléndrez Parada

Carlos Paul

 

Periódico La Jornada
Jueves 10 de diciembre de 2015, p. 5

El buen humor y la personalidad del escritor Gabriel García Márquez (1927-2014) se ven retratados en la serie de fotografías que en distintos momentos le tomó el fotógrafo griego Dimitris Yeros.

Al respecto, la noche del martes se inauguró una exposición en la Galería Pablo Goebel Fine Arts.
Como parte de esa muestra se presentó el libro, publicado por el sello Kerber, que reúne esas imágenes del autor de Cien años de soledad, a quien se ve en la sala y el jardín de su casa de la ciudad de México, en Colombia, en el escritorio de su estudio, sentado a la mesa en una terraza de un hotel, jugueteando con un pez de metal, con un paraguas al hombro caminando por la calle o viendo directamente a la cámara.
La escritora Elena Poniatowska fue invitada para la inauguración y presentación del libro.
Dimitris Yeros, expresó la colaboradora de La Jornada, “tuvo la fortuna de retratar a Gabriel García Márquez como pocos fotógrafos lo hicieron; es decir, con la confianza que da la camaradería de los amigos, aunque Dimitris y Gabo se conocieron en 2006, que es bastante reciente”.
De igual manera comentó que el fotógrafo griego logró establecer un lazo afectivo con el reconocido narrador colombiano y reflejar su cotidianidad.
“Serio, bromista, García Márquez posó para Dimitris con una sonrisa. Logró incluso una foto cuando el escritor, todavía en bata, es abrazado por Mercedes Barcha, la Gaba,como la llamamos sus amigos, al conocer que fue distinguido con el Premio Nobel de Literatura.”
Poniatowska relató que la primera reunión entre Yeros y García Márquez fue en 2006. “Dimitris llamó y Gabo le dio cita al día siguiente al mediodía. Esa reunión fue un encanto para el fotógrafo, porque Gabo fue amable y cálido, pero, como comparte el propio fotógrafo, cuando empezó a fotografiarlo en su jardín, Gabo se puso rígido como un soldado; entonces Yeros le dijo que se relajara y él respondió: ‘cómo puedo relajarme si me estás disparando con la cámara’”.

Después Dimitris lo fotografió en Cartagena, Colombia, cuando Gabo celebró sus 80 años y una tercera ocasión, de nuevo en México, de lo que resultó un libro con textos también del fotógrafo griego.

Vicisitudes de su novela cumbre

Poniatowska recordó la anécdota de cuando García Márquez y Mercedes enviaron por correo sólo la mitad de la novela Cien años de soledad porque no tenían dinero para enviarla completa. Asimismo, rememoró que el texto fue mecanografiado por la secretaria de Miguel Barbachano Ponce, que se llamaba Pera. Ella pasaba en limpio también las novelas de muchos escritores, entre otros, las de Carlos Fuentes.

Leer Cien años de soledad, dijo la periodista, “es un acto de felicidad. Ningún libro de autoayuda ha logrado el cambio de hábitos y la fe en nosotros mismos como lo ha hecho esa novela, la que más se ha leído y se ha escrito en el mundo (…) Nadie ha hecho tanto por Colombia y por la literatura de América Latina como Gabriel García Márquez.
“Tenemos muchos próceres –prosiguió la escritora– pero ningún personaje nos hizo reír o nos cambió como lo hizo Remedios la Bella al volar por los aires, o Aureliano Buendía al forjar sus pescaditos de oro.
“Esta exposición, con las fotografías de Dimitris Yeros –cerró Poniatowska– contribuye a llenarnos los ojos de pescaditos de oro.”

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ Χρήστο Νικολόπουλο

Οι φωτογραφίες και οι πίνακες του Δημήτρη Γέρου ζουν στη φαντασία του θεατή πολύ καιρό μετά την πρώτη φορά που τους βλέπει. Ο εικαστικός και φωτογράφος μιλάει για τους μύθους της ζωής του, για τις δυνάμεις που προσδιορίζουν τη δημιουργικότητα και για τη φιλία του με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Φωτογραφικό έργο από την ενότητα «For a definition of the Nude». Οι γυμνές συνθέσεις του Δημήτρη Γέρου έχουν και κάτι από νεκρή φύση.

Η σειρά φωτογραφιών «Dimitris Yeros photographing Gabriel García Márquez» κάνει τον γύρο του κόσμου. Τι έχετε κρατήσει εσείς από τη σχέση σας με τον Μάρκες και από την εμπειρία να τον φωτογραφίζετε; «Μου επιβεβαίωσε αυτό που πάντα ήξερα: τη σοβαρότητα, τη συνέπεια και το ήθος που πρέπει να έχουν ο καλλιτέχνης και ο πνευματικός άνθρωπος όταν εργάζονται. Πιστεύω πως ήταν μια φιλία κεραυνοβόλα, μέχρι που εμφανίστηκε το Αλτσχάιμερ και όλα άλλαξαν. Συχνά τον νοσταλγώ και θλίβομαι που έφυγε. Το βιβλίο που έκανα και οι εκθέσεις των φωτογραφιών είχαν εγκωμιαστικές κριτικές, αλλά η έκδοση δεν έγινε τελικά όπως την είχα σκεφτεί. Δεν πρόλαβα να κάνω και να προσθέσω περισσότερες φωτογραφίες. Οι ώρες των φωτογραφίσεων ήταν απολαυστικές και για τους δυο μας, κυρίως για εκείνον που το διασκέδαζε για τα καλά. Η δική μου ικανοποίηση ερχόταν αργότερα, όταν έβλεπα τα αποτελέσματα, γιατί κατά τη διάρκεια των λήψεων κοπίαζα και αγχωνόμουν, προσπαθώντας αφενός να μην τον κουράζω, αφετέρου να επιτύχω φωτογραφίες περισσότερο καλλιτεχνικές. Ενα μεσημέρι, με αφόρητη ζέστη, με ρώτησε με απορία: "Μα δεν κουράζεσαι ποτέ;". Κουράζομαι, αλλά πάνω στη δουλειά δεν το καταλαβαίνω. Αισθάνομαι την κούραση μόνο όταν τελειώσω. Ο Μάρκες ήταν, για προφανείς λόγους, απρόσιτος. Αλλά για τους ανθρώπους του κύκλου του ήταν πολύ καλός, προσηνής και με πολύ χιούμορ».

Αν σας ρωτούσε κάποιος γιατί ασχοληθήκατε με την τέχνη, τι θα του απαντούσατε; «Γιατί μου αρέσει να δημιουργώ εικόνες ενός κόσμου, συνήθως εξιδανικευμένου, που, αν και οικείος, δεν είναι και τόσο αληθινός. Είναι ένας κόσμος που δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε, μέσα στον οποίο συχνά θα ήθελα να ζω. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω γιατί ασχολήθηκα με την τέχνη. Κι αν κάποτε το ήξερα, έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, που πια δεν το θυμάμαι. Πάντως, δεν το επεδίωξα, δεν έγινε αναγκαστικά, δεν έγινε σκοπίμως, δεν παρασύρθηκα. Νομίζω πως γεννήθηκα με την τέχνη στο DNA μου. Ηταν πάντα μέσα στο μυαλό μου. Από παιδάκι, αγαπούσα τη φύση και τα ζώα και δεν άντεχα τους περισσότερους από τους ανθρώπους. Κι όσο περνάει ο καιρός, νομίζω πως απ' αυτή την άποψη χειροτερεύω. Σε αντίθεση με εμένα, υπάρχουν κάποιοι που λένε: "Κάνω τέχνη γιατί θέλω να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους". Αυτοί ή λένε ψέματα ή δεν ξέρουν γιατί κάνουν τέχνη, είναι εντελώς ανυποψίαστοι. Οι καλύτεροι από αυτούς το πολύ πολύ να κάνουν ένα είδος σοσιαλιστικού ρεαλισμού που δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη».

Σας έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «μετα-υπερρεαλιστής», τον οποίο και ο ίδιος αποδέχεστε. Ανεξαρτήτως του περιεχομένου που μπορεί να του βάζουν οι άλλοι, εσείς πώς προσδιορίζετε αυτόν τον χαρακτηρισμό; «Κοιτάξτε, δεν ξυπνάω το πρωί σκεπτόμενος με ποια σουρεαλιστική ή μετα-σουρεαλιστική πράξη θ' αρχίσω την ημέρα μου. Εκφράζομαι αυθόρμητα ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης και η ζωή μου δεν είναι ανεξάρτητη από τη δουλειά μου. Τη ζωή μου την κυβέρνησε και την κυβερνάει σε μεγάλο βαθμό η επιθυμία για δημιουργία και το όνειρο, γι' αυτό δεν κατάφερε ποτέ να γίνει κανονική. Αν αυτό θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει και σουρεαλιστική, το αφήνω σε άλλους να το κρίνουν...».

Σας ενδιαφέρει το πώς μπορεί να σας έχει στο μυαλό του ο αποδέκτης του έργου σας; Είτε πρόκειται για έναν κριτικό είτε για έναν οποιονδήποτε άλλο θεατή. «Δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου, ιδιαίτερα ο κριτικός της ζωγραφικής. Οσον αφορά τη φωτογραφία, οι κριτικοί - κυρίως οι ξένοι - έχουν περισσότερη γνώση του αντικειμένου. Δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση τους κριτικούς, γιατί δεν ξέρουν πώς γίνεται ένα έργο τέχνης, δεν γνωρίζουν τα μυστικά της δουλειάς. Προσπαθούν να ερμηνεύσουν το θέμα του έργου, την ιδέα του καλλιτέχνη, χωρίς να ξέρουν αν το έργο από τεχνικής απόψεως είναι σωστό. Ετσι, συχνά διαβάζουμε ύμνους για κακούς πίνακες, μόνο και μόνο επειδή το θέμα συγκίνησε τον κριτικό. Η μόνη άποψη που μ' ενδιαφέρει είναι των συναδέλφων μου. Οταν αυτοί μου πουν πως τους αρέσει η δουλειά μου, τότε κολακεύομαι και χαίρομαι πολύ. Πάντως, μια ελληνίδα κριτικός που εκτιμώ είναι η Αθηνά Σχινά».

Στο παρελθόν, ασχοληθήκατε επίσης με την ποίηση και τη γλυπτική. Τα τελευταία χρόνια, έχετε επικεντρωθεί ξανά στη ζωγραφική και στη φωτογραφία. Η ποίηση και η γλυπτική είναι δύο κύκλοι που έχουν κλείσει για εσάς ή υπάρχει πάντα ένας ανοιχτός λογαριασμός; «Ασχολούμαι κυρίως με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Συχνά, κάνω και γλυπτική. Εχω πολλούς φίλους ποιητές, διαβάζω τα ποιήματά τους και πρέπει να σας πω ότι ζηλεύω, αλλά δεν έχω πια χρόνο για να κάνω περισσότερα πράγματα. Ας μείνει, λοιπόν, προς το παρόν, ανοιχτός ο λογαριασμός».

Ο Τζον Γουντ, στην εισαγωγή του για το έργο σας «Shades of Love», γράφει: «Αναμφίβολα, κανένας σύγχρονος φωτογράφος δεν είναι πιο "ποιητικός" με την ευρύτερη έννοια του όρου από ό,τι ο Δημήτρης Γέρος». Τι είναι για εσάς «ποίηση» και πόσο σας αφορά στο έργο σας; «Ο Τζον Γουντ υπερβάλλει! Γνωρίζω αρκετούς φωτογράφους που είναι πολύ καλύτεροι και ποιητικότεροι από εμένα. Ποιητικό θα αποκαλούσαμε το ωραίον, το ιδεώδες, το απλησίαστο. Είναι αυτό που ονειρευόμαστε, αλλά δεν μπορούμε να το ζήσουμε. Ποίηση θα μπορούσε να είναι, για να φέρω ένα παράδειγμα, δύο καλλίγραμμα γυμνά κορμιά που πετούν το βράδυ αγκαλιασμένα, αρχές Σεπτεμβρίου, πάνω από ένα δροσερό ποτάμι, ενώ τα λούζει με το φως της η Πανσέληνος, ρίχνοντας ταυτόχρονα τη σκιά των σωμάτων τους στη Γη, προκειμένου να καλυφθούν οι ατέλειες του κόσμου».

Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείστε κατά βάση στο εξωτερικό και λιγότερο εδώ. Είναι δική σας επιλογή αυτό ή απλώς τυχαίνει έτσι; «Η πρώτη ατομική μου έκθεση εκτός Ελλάδας έγινε στη Χαϊδελβέργη, το 1977. Από τότε ακολούθησαν πολλές άλλες, ενώ παράλληλα εξέθετα και στην Ελλάδα. Oμως, τα τελευταία είκοσι χρόνια, οι υποχρεώσεις μου στο εξωτερικό είναι τόσο πολλές, που δεν προλαβαίνω να εκθέτω και εδώ. Υπάρχει πάντως η πρόθεση να παρουσιαστεί, η έκθεση με τις φωτογραφίες μου με τον Μάρκες και η αντίστοιχη έκδοση, τόσο η απλή όσο και η συλλεκτική, τον Μάιο στην DL Fine Arts Gallery».

Στη ζωγραφική σας υπάρχουν σύμβολα ή/και μοτίβα που επαναλαμβάνονται. Ποια ανάγκη οδηγεί σε αυτή την επανάληψη; «Τα περισσότερα από τα επαναλαμβανόμενα σύμβολα που λέτε είναι σύννεφα - που αρκετοί τα βλέπουν ως σταγόνες, γυρίνους, σπερματοζωάρια ή όπως αλλιώς θέλουν -, θάμνοι, ηφαίστεια, και πλαισιώνουν το θέμα του πίνακα, δεν είναι αυτά το κύριο θέμα. Μα, αν ζωγράφιζα τοπία με ρεαλιστικό τρόπο, δεν θα έβαζα σύννεφα και θάμνους; Oσον αφορά τα ηφαίστεια, αυτά μπορεί να τα χρησιμοποιώ και για διακοσμητικούς λόγους, για να προσθέσω λίγο χρώμα σ' ένα σημείο του πίνακα που νομίζω πως το χρειάζεται».

Πιστεύετε ότι η τέχνη σας αφορά το ευρύ κοινό; «Θα προτιμούσα να αφορά το κοινό που γνωρίζει - και είναι ολιγάριθμο -, αλλά μου φαίνεται πως η δουλειά μου αρέσει ολοένα και σε περισσότερους από όσους θα έπρεπε κι αυτό καμιά φορά με τρομάζει. Δεν θα ήθελα να γίνω λαϊκός ζωγράφος».

Εχουν περάσει πενήντα χρόνια από το 1966 και την πρώτη σας έκθεση. Φανταζόσασταν τότε πώς θα εξελισσόταν το ταξίδι που μόλις ξεκινούσε; «Το είχα φανταστεί και νόμιζα πως θα είχε λιγότερες δυσκολίες. Πως θα ήταν πιο ευχάριστο. Αλλά δυστυχώς το ταξίδι είχε και ωκεανούς με πολλές φουρτούνες κι εγώ δεν ήμουν πάνω στο υπερωκεάνιο και δεν ξέρω κολύμπι. Oμως ποτέ δεν δίστασα και, φορώντας το σωσίβιό μου, έπεφτα στα βαθιά. Κι ακόμη το κάνω».

Είστε ένας αυτοδίδακτος δημιουργός. Με την απόσταση που δίνει ο χρόνος, θεωρείτε ότι αυτό σας βοήθησε τελικώς ή σας δυσκόλεψε; «Θα σας πω ανεπιφύλακτα πως με δυσκόλεψε. Αν είχα πάει τότε στη σχολή, θα είχα αποκτήσει επιπλέον τεχνικές που θα με διευκόλυναν να ζωγραφίζω περισσότερα πράγματα. Αλλά εγώ, στα 17 μου, όταν έκανα την πρώτη μου έκθεση, νόμιζα πως είχα τη θεία επιφοίτηση, ενώ ήμουν απλώς ψώνιο. Παρά ταύτα, είχα πάει κάποια στιγμή, προτού ακόμη ενηλικιωθώ, στον δήμαρχο της πόλης στην οποία γεννήθηκα και του είχα ζητήσει να με υποστηρίξει οικονομικά για να σπουδάσω. Δεν το έκανε, ίσως γιατί η πολυμελής οικογένειά μου δεν τον ψήφιζε ποτέ. Και καλά έκανε, γιατί ήταν ο δήμαρχος που κατέστρεψε την ωραιότερη πλατεία της πόλης και τις πηγές του ιστορικού ποταμού της».

Η πορεία σας μοιάζει με παραμύθι. Δράκους είχε αυτό το παραμύθι; «Πολλούς. Οι δράκοι, όπως ίσως θα ξέρετε, είναι βλάκες, κι εγώ είμαι πείσμων κι έχω την πεποίθηση πως είμαι ικανός πολεμιστής. Αλλά δυστυχώς αυτοί είναι αμέτρητοι. Υπήρξαν, όμως, και κάποιες νεράιδες που φώτιζαν αυτή την πορεία και έδιναν ελπίδες και κουράγιο. Αλλά έτσι είναι η ζωή των δημιουργών! Μια φορά, ο Ζαμπέτας μού είπε πως η ζωή τού έδωσε μια κουταλιά μέλι και ένα κιλό σκατά!».

Τα επόμενα πλάνα σας που μπορείτε να ανακοινώσετε ποια είναι; «Πέραν της έκθεσης των φωτογραφιών του Μάρκες τον Μάιο στην Αθήνα, τον Απρίλιο η ίδια έκθεση θα παρουσιαστεί στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Καρταχένα στην Κολομβία, στο πλαίσιο των εορτασμών που θα γίνουν στην πόλη, με αφορμή τη μεταφορά της στάχτης του Μάρκες εκεί, όπου ήταν το δεύτερο σπίτι του. Κατά τα άλλα, αυτές τις ημέρες τυπώνεται το βιβλίο "Another Narcissus" με φωτογραφίες μου για ένα ποίημα που έγραψε ο Εντουαρντ Αλμπι για μένα. Η έκδοση αυτή των 350 αντιτύπων δεν θα κυκλοφορήσει στο εμπόριο, προορίζεται μόνο για τους φίλους μας. Θα υπάρξει, όμως, και μία συλλεκτική έκδοση, με υπογεγραμμένο το ποίημα από τον Αλμπι και τις φωτογραφίες από εμένα, η οποία θα κυκλοφορήσει σε πενήντα μόνο αντίτυπα, εκτός Ελλάδας, τον Σεπτέμβριο. Τέλος, έχω να ετοιμάσω ένα βιβλίο για τη Λουίζ Μπουρζουά, με τις φωτογραφίες που έκανα στα δεκαπέντε χρόνια της φιλίας μου μαζί της».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

.

THE NAKED AND THE NUDE

New book BY GRAFICHE DELL'ARTIERE

Written by the former director of Shrin Kunsthalle- Franfurt  and the  Museum of Modern Art-Bologna  Peter Weirmair.

Included an image of  Dimitris Yeros 

The Naked and The Nude is the latest book from printing house Grafiche dell' Artiere. This is the 10th book in an annual series from the prestigious printing company, who picks a new theme to showcase every year. This year the theme is an anthology of nude photography, featuring work from world renowned photographers such as; Masao Yamamoto, Joel-Peter Witkin, Duane Michals, Nadav Kander, and Dimitris Yeros.

More of a collectable art piece than a photography book the series is curated by Peter Weiermair, art directed and designed by Gianni Giulianelli and Maddalena Gracis. The book will be released in a limited edition of 500 and is not available for sale.

The presentation of the book will take place on 25 September at Hasted&Kraeuttler  gallery in New York.

The Greek photographer’s work has a certain picture-book charm, especially when his subjects are out in nature.

Two shots of a couple with a snake make the Edenic subtext obvious, and single figures framed in a luxuriant garden suggest saints in illuminated manuscripts or the ornate embellishments.